UBALDO RIBEIRO Joao, DZIENNIK LATARNI

W Brazylii, podobnie jak w Polsce, na samym wierzchołku hierarchii wartości znajdują się: Rodzina, Ojczyzna i Kościół katolicki.

Instytucje te jednak okazują się skorumpowane i obłudne, posługują się manipulacją oraz najpodlejszym cynizmem. Pozbawiony matki, psychicznie wykastrowany przez sadystycznego ojca chłopiec bardzo wcześnie ląduje w seminarium duchownym i bez większego trudu odnajduje się w tym deprawującym środowisku.

Wypaczony już w domu rodzinnym charakter z łatwością pozwala mu odnaleźć się w układzie, w którym cechami umożliwiającymi przeżycie są: serwilizm, bezwzględność i totalna nieufność. Niedaleko pada jabłko od jabłoni, można by rzec, gdyż dorastający młodzieniec staje się zwyrodniałym sadystą i w swym okrucieństwie wkrótce prześciga własnego ojca.

Ten zdeklarowany hedonista w sutannie, stawiający ponad wszystko zaspokojenie własnych zachcianek, wykorzystuje pozycję społeczną, znaczny majątek, biseksualne relacje, a w końcu możliwości, jakie otwiera przed nim kolaboracja z reżimem wojskowym - do zrealizowania prywatnych, jasno wyznaczonych celów.

Ta bezkompromisowość w podporządkowywaniu rzeczywistości własnym celom przyświeca głównemu bohaterowi Dziennika, niczym tytułowa latarnia morska. Staje się ona zarazem jedynym narzędziem będącym w stanie rozproszyć mroki jego prywatnego piekła.    

No hay comentarios de clientes por ahora.